Współczesny człowiek wydaje się być zagubiony w swojej osobistej życiowej wizji. Kieruje się mało sprecyzowaną orientacją, raczej wynikającą z konformistycznego dostosowania swoich przeświadczeń i dążeń do kierunku ruchu większości. Jest to wygodna i względnie bezpieczna perspektywa, gdyż nie wymaga poszukiwania i szlifowania swojej indywidualności. Większość ludzi, nawet tego sobie nie uświadamiając, ukrywa się za zasłoną społecznie ukształtowanego modelu zachowań i dążeń. Nie zagłębiają się w swój wewnętrzny psychologiczny obraz oraz specyficznie indywidualne zasoby potencjału. Ba, nawet nie próbują zrozumieć skumulowanych doświadczeń interpersonalnych i zrodzonych z ich dynamizmu emocji, zarówno tych przyjemnych i budujących, jak też dramatycznych i bolesnych.

Sensem rozwoju osobistego, a zarazem fundamentalnym celem życia, jest odnalezienie swojej własnej formy samorealizacji i możliwie najlepsze wykorzystanie osobowości. Wcześniej jednak, a przynajmniej równolegle, koniecznością jest pogłębienie świadomości swojej nabytej struktury emocjonalnej, co z kolei pozwala na szerszy wgląd w możliwości intelektualne, zawodowe, społeczne i duchowość. Wyzwalając się z dotychczasowych ograniczeń (lęki, skostniałe przekonania, nieadekwatna samoocena, uzależnienia emocjonalne), człowiek ma sposobność przesuwania granic swoich możliwości.

W książce tej proponuję przegląd kluczowych zagadnień i zjawisk codziennie nam towarzyszących, które wymagają od nas jakiejś odpowiedzi lub reakcji. Rozważania i medytacje mają charakter spekulatywny i stanowią propozycję oraz zaproszenie do dyskusji. Czytelnik nie musi, a nawet nie powinien, zgadzać się w całej rozciągłości z prezentowanymi tezami i wyjaśnieniami, gdyż należy budować własny system przekonań.

Refleksje zawarte w tej książce to spojrzenie na ludzkie życie w ujęciu psychologicznym, pedagogicznym i kulturowym, a w pewnej mierze także ekonomicznym. Liczba rozdziałów (24) symbolicznie oddaje ilość godzin w ciągu doby, odzwierciedlając nieustającą kontynuację. Podobnie jest z rozwojem osobistym; trwa on także nieustannie, nawet bez naszego świadomego i aktywnego zaangażowania. Nie oznacza to wszakże, że personalna zmiana jest wyłącznie pozytywna. Gdy człowiek doraźnie i profilaktycznie nie rozwiązuje swoich bieżących i wcześniejszych problemów, nie podejmuje wyzwań i wysiłku, wówczas jakość jego życia ulega stopniowemu pogorszeniu i regresowi.